Πατήστε εδώ για να μεταβείτε στον επίσημο διαδικτυακό τόπο του αρχείου Κ.Π.Καβάφη του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού για να εξερευνήσετε πλούσιο αρχειακό υλικό για τον ποιητή και το έργο του.
|
ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΡΕΝΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
«Θα συνιστούσα αυτό το ποίημα να το μάθουν απόξω, όσο γίνεται περισσότεροι άνθρωποι, και να το ξαναδιαβάζουν, να το ξαναλένε στον εαυτό τους, όπως, να πούμε, είναι κάτι τέτοια ποιήματα – ξέρω γω – σαν το «Αν μπορείς» του Κίπλινγκ, έτσι … Αυτό… να το μάθουν απόξω και να το λένε. Λέγεται Όσο μπορείς. Προσέχετε τι λέει; Και σκεφτείτε τη ζωή μας, τη δικιά μας, τη ζωή των κοινωνιών των συγχρόνων, τη ζωή των εκδηλώσεων… Όλοι πολλοί μαζί… στέκουν όρθιοι, λένε λόγια… τούτο… κείνο… τάχα αγαπιούνται… φιλιούνται — φιλάν τον αέρα, δεξιά κι αριστερά απ” τα μάγουλα ο καθένας, κανένας δε φιλάει πράγματι τα μάγουλα, κανένας δε φιλάει πράγματι το στόμα, κανένας δεν επιθυμεί πράγματι όσο λέει πως επιθυμεί τον άλλο, «Α!…τι ωραία που σε είδα!…» Αυτή είναι η πολλή συνάφεια του κόσμου, οι πολλές κινήσεις κι ομιλίες, κι όλη αυτή η ψευτιά, το θέατρο… – η οποία, λέει, εξευτελίζει τη ζωή… την εκθέτει… στην καθημερινήν ανοησία των σχέσεων και των συναναστροφών. |
Εδώ δείχνεται ο πράγματι – θα έλεγα – επαναστατικός Καβάφης, προσωπικά
επαναστατικός, – γιατί δεν ξέρω αν επανάσταση είναι η φωνή…, η επίθεση…, η μάχη… και μήπως είναι πιο φοβερή επανάσταση η απόφαση ότι δεν έχω καμμιά σχέση με το κακό και τη φλυαρία αυτού του κόσμου ! Τον είπανε ποιητή της παρακμής…, αυτά είναι γελοιότητες. Ας στο ξαναλέει ο καθένας, ας το μάθει απόξω αυτό το ποίημα – θα του κάνει καλό – Αν γλιτώσει και μία μονάχα απ αυτές τις εκδηλώσεις κι απ αυτές τες συνάφειες και τες πολλές κινήσεις κι ομιλίες, – θα είναι μεγάλο κέρδος.» πηγή : http://stavrochoros.pblogs.gr |
εργασια 1η
Να γράψετε ένα κείμενο για το πραγματικό νόημα της ζωής.
Θέμα:
Ο έφηβος Αμπντούλ από τη Συρία πηγαίνει στο Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Αθηνών και αναμετριέται με τον Καβάφη, τον φέρει μέσα του ούτως ή άλλως και τώρα προσπαθεί να τον αρθρώσει στη νέα του γλώσσα τα Ελληνικά. Ο Αμπντούλ που ζει στην Αθήνα των άχαρων πολυκατοικιών σηκώνεται στο μάθημα για να απαγγείλει το «Όσο μπορείς» του Κ.Π. Καβάφη και όταν κομπιάζει φτάνοντας στη λέξη «εξευτελίζεις» ένας ένας οι συμμαθητές σηκώνονται για να πουν μαζί του λέξη λέξη το ποίημα.
Ο ήρωας της μικρής ταινίας, δίνει το στίγμα για το στόχο της προσπάθειας αυτής: Οχι απλά να κάνει πιο οικείο ή προσβάσιμο το έργο του ποιητή αλλά να τον εγχαράξει ξανά και ιδανικά μέσα στην ψυχή μας.
Το εξαιρετικό φιλμ που χρηματοδότησε το ίδρυμα Ωνάση στο πλαίσιο των δράσεων για την αξιοποίηση του Αρχείου Καβάφη και σκηνοθέτησε ο Γρηγόρης Ρέντης σε σενάριο της παιδοψυχίατρου και σκηνοθέτιδος Σοφίας Βγενοπούλου, φανερώνει τη σημερινή απήχηση του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή, πως μπορεί να συνομιλήσει με όλους μας. Πως όλοι έχουν το δικαίωμα να συνομιλούν με τον ποιητή και να τον μεταγλωττίζουν όπως οι ίδιοι επιθυμούν και αισθάνονται.
Ο έφηβος Αμπντούλ από τη Συρία πηγαίνει στο Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Αθηνών και αναμετριέται με τον Καβάφη, τον φέρει μέσα του ούτως ή άλλως και τώρα προσπαθεί να τον αρθρώσει στη νέα του γλώσσα τα Ελληνικά. Ο Αμπντούλ που ζει στην Αθήνα των άχαρων πολυκατοικιών σηκώνεται στο μάθημα για να απαγγείλει το «Όσο μπορείς» του Κ.Π. Καβάφη και όταν κομπιάζει φτάνοντας στη λέξη «εξευτελίζεις» ένας ένας οι συμμαθητές σηκώνονται για να πουν μαζί του λέξη λέξη το ποίημα.
Ο ήρωας της μικρής ταινίας, δίνει το στίγμα για το στόχο της προσπάθειας αυτής: Οχι απλά να κάνει πιο οικείο ή προσβάσιμο το έργο του ποιητή αλλά να τον εγχαράξει ξανά και ιδανικά μέσα στην ψυχή μας.
Το εξαιρετικό φιλμ που χρηματοδότησε το ίδρυμα Ωνάση στο πλαίσιο των δράσεων για την αξιοποίηση του Αρχείου Καβάφη και σκηνοθέτησε ο Γρηγόρης Ρέντης σε σενάριο της παιδοψυχίατρου και σκηνοθέτιδος Σοφίας Βγενοπούλου, φανερώνει τη σημερινή απήχηση του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή, πως μπορεί να συνομιλήσει με όλους μας. Πως όλοι έχουν το δικαίωμα να συνομιλούν με τον ποιητή και να τον μεταγλωττίζουν όπως οι ίδιοι επιθυμούν και αισθάνονται.
εργασια 2η
Να διαβάσετε το παρακάτω ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη και να γράψετε ποια σχέση νομίζετε ότι έχει ως προς το περιεχόμενο με το ποίημα του Καβάφη.
Το παράπονο του Οδυσσέα Ελύτη
1911 - 1996
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα
Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
1911 - 1996
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα
Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.